Του Δημήτρη Βλαχοπάνου Φιλόλογου - συγγραφέα Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943, 82 χρόνια μετά. Οι Γερμανοί στρατιώτες της 117 Μεραρχίας Κυνηγώ...
Φιλόλογου - συγγραφέα
Το φθινόπωρο του 1943 σημειώνεται μεγάλη κινητικότητα στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας. Ολόκληρη η χώρα ανήκει την περίοδο εκείνη στον έλεγχο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Την άνοιξη του ίδιου έτους, η γερμανική διοίκηση μετακινεί από τον Βορρά τρεις πάνοπλες μεραρχίες: την 1η μεραρχία ορεινών καταδρομών (εντελβάις) στην Ήπειρο, την 104 μεραρχία καταδρομών στη Δυτική Στερεά και την 117 μεραρχία κυνηγών στην Πελοπόννησο με διοικητή τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ.
Αντικειμενικός τους σκοπός ήταν να διαλύσουν τα σώματα των ανταρτών που δρούσαν στην περιοχή καθεμιάς και θα παρείχαν, σύμφωνα με τις πληροφορίες και τις υποψίες των Γερμανών επιτελών, υποστήριξη στους συμμάχους κατά τη σχεδιασμένη απόβασή τους στα παράλια της Ηπείρου και της Πελοποννήσου. Απόβαση η οποία τελικά δεν έγινε, καθώς αποτελούσε απλά τέχνασμα των συμμάχων, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τους Γερμανούς και να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον τους, ενώ οι ίδιοι προετοίμαζαν απόβαση στη Σικελία και την Ιταλία.
Αμέσως με την άφιξή της και την εγκατάστασή της στην Πελοπόννησο, η γερμανική μεραρχία ξεκινά τη φονική της δράση με εκτελέσεις και καταστροφές. Στις 17 Οκτωβρίου γερμανική μονάδα πέφτει σε ενέδρα του ΕΛΑΣ στη μάχη της Κερπινής. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και να συλληφθούν αιχμάλωτοι 78. Οι προσπάθειες της ηγεσίας του ΕΛΑΣ να ανταλλάξει του αιχμαλώτους με Έλληνες που κρατούνταν αιχμάλωτοι απ’ τους Γερμανούς προσέκρουσαν πάνω στην υπεροπτική άρνηση της γερμανικής ηγεσίας. Η τύχη των αιχμαλώτων ήταν η εκτέλεση.
Μετά την εκτέλεση το γερμανικό στρατηγείο έθεσε σε εφαρμογή την «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»). Στόχος του ήταν να περικυκλώσει τους αντάρτες στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων. Στις 4 Δεκεμβρίου γερμανικές δυνάμεις αρχίζουν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, να πυρπολούν τα χωριά απ’ όπου περνούν και να σκοτώνουν αμάχους.
Στις 9 Δεκεμβρίου οι Γερμανοί μπαίνουν στα Καλάβρυτα και κυκλώνουν την πόλη έτσι που να μην μπορεί να διαφύγει κανένας. Ταυτόχρονα καθησυχάζουν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο, μιας και στόχος των Γερμανών ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών. Επρόκειτο για τη συνήθη τακτική της γερμανικής ηγεσίας.
Κομμένο Άρτας και Καλάβρυτα Αχαΐας: δύο εμβληματικοί τόποι θυσίας, που πλήρωσαν με πολύ αίμα και πολύ πόνο την αντίσταση του ελληνικού λαού στην τριπλή φασιστική κατοχή. Το Κομμένο έγινε στάχτη με 317 θύματα τη Δευτέρα 16 Αυγούστου 1943. Τα Καλάβρυτα έγιναν στάχτη τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 με 500 θύματα την ημέρα εκείνη μόνο μέσα στην πόλη των Καλαβρύτων και με πάνω από 1000 στην ευρύτερη περιοχή τις προηγούμενες μέρες.
Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου θα έχω τη χαρά και την τιμή να βρίσκομαι στα Καλάβρυτα για να μιλήσω για το μαρτυρικό Κομμένο στους μαθητές του Γυμνασίου, του Γενικού Λυκείου και του Επαγγελματικού Λυκείου της πόλης. Στην εκδήλωση αυτή θα ξεδιπλώσουμε την κοινή σελίδα των δύο μαρτυρικών τόπων, ενώ παράλληλα θα αναδείξουμε την κτηνωδία του ναζισμού και του φασισμού και θα συζητήσουμε το ανοιχτό θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Θεωρώ ιδιαίτερη και εξαιρετική στιγμή τις συναντήσεις μας στους μαρτυρικούς τόπους. Και τούτο γιατί: πρώτον, κρατάμε τη φλόγα της μνήμης αναμμένη. Δεύτερον, σφυρηλατούμε την πίστη μας στις ανεξάντλητες δυνάμεις του λαού μας. Και τρίτον, παλεύουμε συλλογικά και συντονισμένα για να ακούγεται πιο δυνατά η φωνή μας για Δικαιοσύνη και Αποζημίωση.
Αν η σημερινή Γερμανία είναι μια πολιτισμένη χώρα που σέβεται τον εαυτό της και επιθυμεί να εξαλείψει το στίγμα της ντροπής που τη σκιάζει για τα απερίγραπτα εγκλήματα που ο τακτικός στρατός της διέπραξε εναντίον των αμάχων, δεν της απομένει πλέον τίποτε άλλο παρά να αναγνωρίσει τις οφειλές της και να πράξει το αυτονόητο που απαιτεί η ιστορία: να πληρώσει για τις μεγάλες καταστροφές που προξένησε στον λαό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια