Με πρωτοβουλία από τους Συλλόγους των Αγραμπέλων ολοκληρώθηκε η αναστήλωση και συνεχίζονται οι εργασίες στο καθολικό της Μονής. Μια εξαιρε...
Με πρωτοβουλία από τους Συλλόγους των Αγραμπέλων ολοκληρώθηκε η αναστήλωση και συνεχίζονται οι εργασίες στο καθολικό της Μονής. Μια εξαιρετική προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί με την αρωγή και του Δήμου και όλων μας....
Το γραφικό Μοναστήρι του Πορετσού είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Πορετσιώτισα. Είναι χτισμένο ανάμεσα στους δύο οικισμούς Αγράμπελα - Πλατανίτσα και σε υψόμετρο 1100 μ. δίπλα στον Ερύμανθο ποταμό.
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος οριοθετεί την ίδρυσή της περί τον Ι' αιώνα από το μοναχό όσιο Λουκά που την εποχή εκείνη μαθήτευε κοντά στην Πάτρα. Αλλοι ερευνητές λένε πως ιδρύθηκε από τον όσιο Μελέτιο τον ΙΑ' αιώνα.
Η παράδοση μας λέει ότι το Μοναστήρι αυτό αρχικά είχε κτισθεί σε άλλη θέση και συγκεκριμένα στα όρια των Αγραμπέλων και Κρυόβρυσης στην θέση Παναγιά. Σήμερα εκεί υπάρχει μικρό εκκλησάκι της Παναγίας. Αρκετά μεγάλη έκταση της περιοχής αυτής ανήκει στη περιουσία του Μοναστηριού. Το Μοναστήρι αυτό κατά την παράδοση κάηκε και κτίσθηκε νέο στην θέση που βρίσκεται σήμερα.
Το μοναστήρι είναι φτωχό από κειμήλια και πολύτιμα ιερά σκεύη. Υπάρχουν: 1) ένας χειρόγραφος κώδικας με μικρά γράμματα των τεσσάρων Ευαγγελίων σε μεμβράνη. 2) Το δίπτυχο χειρόγραφο του 1698 του ηγουμένου Σεραφείμ, και 3) 18 φύλλα χειρόγραφα σε μεμβράνη βγαλμένα από κώδικα άλλης μονής.
Έχει μικρή κτηματική περιουσία στα Αγράμπελα και Μετόχι στις πόρτες του τέως δήμου Δύμης της επαρχίας Πατρών. Στα περιουσιακά στοιχεία της Μονής ανήκει ο Νερόμυλος και η Νεροτριβή που η κατασκευή τους, η παράδοση αναφέρει ότι έγιναν την ίδια χρονική περίοδο που κτίσθηκε το Μοναστήρι. Εξυπηρέτησαν τις ανάγκες τις περιοχής έως τα τελευταία χρόνια.
Ο Ιωάννης Νουχάκης σrην «Ελληνική χωρογραφία» σημειώνει τα εξής: 1901 Πορετσού υπάρχει Μετόχιον (στο δήμο Δύμης) και η μονή Πορετσού εις ην συνεχωνεύθει και ήτις ήτο Σιγγίλιον τoυ Πατριάρχου Κύριλλου, όστις το 1804 ώρισεν αυτήν ως Σταυροπήγιον ανεξάρτητον του Αρχιεπισκόπου Ωλένης. Το 1943 το μοναστήρι λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς, που έκαψαν και 13 σπίτια στο Πορετσό, 35 στη Μορόχοβα και 9 στη Βερβινή.
Ύστερα από την απελευθέρωση, με τις προσπάθειες των δύο ντόπιων μοναχών και ιδιαίτερα του ηγούμενου Σισώη, το μοναστήρι απέκτησε πάλι τα ποίμνια και την άλλη κινητή περιουσία του. Οι αξιόλογες και ανεκτίμητης τέχνης τοιχογραφίες του Ναού έχουν αγιογραφηθεί από τα αδέλφια Γεώργιο και Δημήτριο Μόσχο το 1608 όταν ο επίσκοπος Ωλένης ήταν o Θεόδουλος.
Το Μοναστήρι του Πορετσού από τα χρόνια τα παλιά υπήρξε το προπύργιο του Χριστιανισμού και το καταφύγιο του Ελληνισμού σε δύσκολες ώρες.
Σ' αυτό κατέφυγε το 1824-1825 ο Ασημάκης Φωτήλας για να μην συλληφθεί από το Νικολέττο Σοφιανόπουλο που έστειλε ο Κωλέττης, ενώ βpισκόταν στα Καλάβρυτα.
Ο Διονύσιος Κόκκινος στην «Ελληνική Επανάσταση» τόμος 8ος σελίς 335 γράφει τα εξής: Η συμπλήρωσης των απεχθών εκείνων πράξεων ητο η κακοποίησις του Παλαιών Πατρών Γερμανού: Όταν ο Κωλέττης βρισκόταν ακόμη εις Καλάβρυτα ανέθεσεν εις τον Νικολέττον Σοφιανόπουλο, αδελφόν του Π. Σοφιανόπουλου να αναζητήσει και να συλλάβει τον Ασημάκην Φωτήλαν και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Ο Σοφιανόπουλος δεν κατόρθωσε να φθάσει μέχρι τον Φωτήλα, ο οποίος μαθών την καταδίωξιν κατέφυγεν εις την Μονήν Πορετσού ευρισκομένην εις κρημνώδη θέσιν με πολύ δυσχερή την ανάβασιν λόγω χιονιών...».
Επίσης σε ένα σπήλαιο κοντά στο Μοναστήρι κρυβόταν ο Ανδρέας Ζαΐμης μαζί με τον πατέρα του έξι μήνες μέχρι ότου η κυβέρνηση Κουντουριώτη μπροστά στον κίνδυνο που διέτρεχε η επανάστασις από τον Ιμβραήμ και πιεζόμενη από τα πράγματα, αναγκάστηκε να δώσει γενική αμνηστία και ν' αποφυλακίσει τον Κολοκοτρώνη που ήταν φυλακισμένος στο μοναστήρι τoυ προφήτη Ηλία στην Ύδρα.
Ακόμη σημειώνεται, ότι ο Φωτήλας για πολύν καιρό κρυβόταν σε ένα σπήλαιο και τον τροφοδοτούσε η οικογένεια Παν. Ραβαζούλα.
Αυτά τα επεισόδια και πολλά άλλα του εμφύλιου σπαραγμού είναι από τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας της Επανάστασης του 1821.
Τέλος κατά τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας το μοναστήρι τούτο γνώρισε ακμή και δόξες.
Είχε πολυάριθμους μοναχούς οι οποίοι διακρινόντουσαν από το ήθος τους, την ακλόνητη πίστη και τη μεγάλη εθνική πρoσφoρά τους. Η Μονή αυτή απογραφόταν από το 1835 ως οικισμός του Πορετσού έως το 1940 όπου και καταργήθηκε λόγω περιορισμού των μοναχών σε έναν.
Πρέπει να τονίσουμε τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Ηλείας και Ωλένης κ. Γερμανού καθώς και του καθηγούμενου της Μονής Αρχιμανδρίτη Αθανάσιου Παχού για την προσπάθεια επισκευής και συντήρησης του μοναστηριού: ξενώνες, χώροι υποδοχής, σκεπές, ύδρευση.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.