Ο κόσμος τιμά τα Χριστούγεννα με θόρυβο, γιατί φοβάται τη σιωπή

Γράφει ο Νίκος Κυριαζής Η ταπείνωση του Θεού δεν είναι γεγονός στιγμιαίο, αλλά τρόπος υπάρξεως. Δεν αρχίζει στον Σταυρό, αλλά στη φάτνη, δε...

Γράφει ο Νίκος Κυριαζής

Η ταπείνωση του Θεού δεν είναι γεγονός στιγμιαίο, αλλά τρόπος υπάρξεως. Δεν αρχίζει στον Σταυρό, αλλά στη φάτνη, δεν φανερώνεται πρώτα στον πόνο, αλλά στη σιωπή. Ο Λόγος του Θεού γίνεται βρέφος και παραδίδεται στην αδυναμία, για να θεραπεύσει την ανθρώπινη φιλαυτία.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει ότι η στολή την οποία ενδύθηκε ο Χριστός, όταν έγινε άνθρωπος, ήταν η ταπεινοφροσύνη. Και όποιος θέλει να πλησιάσει τον Χριστό, δεν μπορεί να Τον βρει αλλού παρά μόνον εντός αυτής της στολής. Διότι ο Θεός δεν γνωρίζεται δια της ισχύος, αλλά δια της ταπεινώσεως.
Η ταπείνωση φυλάσσει τον νου από τη διάχυση και την καρδιά από την πλάνη. Ο ταπεινός δεν ζητεί σημεία, ούτε απαιτεί αποδείξεις, βλέπει τον Θεό εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν σκανδαλισμό και αδυναμία. Όπως οι ποιμένες, έτσι και κάθε ψυχή καθαρή αναγνωρίζει τον Κύριο μέσα στη νύχτα και στη φτώχεια.
Το σπήλαιο μαρτυρεί ότι ο Θεός δεν εισέρχεται στον κόσμο με βία, αλλά με συγκατάβαση. Δεν ζητεί χώρο, Του προσφέρεται. Δεν επιβάλλεται, αλλά αναμένει. Και έτσι διδάσκει τον άνθρωπο ότι η σωτηρία δεν βρίσκεται στην αυτονόμηση, αλλά στην εκούσια παράδοση του εαυτού.
Η θεία κένωση είναι η άκρα φανέρωση της αγάπης. Ο Θεός αποσύρεται από τη δόξα Του, για να μη συντρίψει την ανθρώπινη ελευθερία. Κατέρχεται έως τον Άδη της ανθρώπινης υπάρξεως, για να συναντήσει τον άνθρωπο εκεί όπου ο ίδιος δεν τολμά να κατέβει.
Η Γέννηση του Χριστού δεν είναι παρηγοριά ψυχολογική ούτε συγκίνηση συναισθηματική. Είναι κρίση τρόπου ζωής. Καλεί τον άνθρωπο να εξέλθει από την αυτάρκεια και να εισέλθει στη σχέση, να παύσει να ζει ως κέντρο και να μάθει να υπάρχει ως πρόσωπο.
Στην πνευματική ζωή, τα έργα φανερώνουν το είναι. Και το έργο της ταπεινώσεως αποκαλύπτει ποιος είναι ο Θεός. Δεν είναι δύναμη κυριαρχική, αλλά αγάπη σταυρική. Όποιος δεν αντέχει αυτήν την αγάπη, κατασκευάζει άλλον θεό, κατά τα μέτρα της υπερηφανείας του.
Ο κόσμος τιμά τα Χριστούγεννα με θόρυβο, γιατί φοβάται τη σιωπή. Με φως εξωτερικό, γιατί αγνοεί το εσωτερικό σκότος. Και όταν παρέλθει η εορτή, μένει το κενό, διότι δεν υπήρξε συνάντηση.
Διότι ο Χριστός δεν γεννάται εκεί όπου υπάρχει πληρότητα, αλλά εκεί όπου υπάρχει έλλειψη. Δεν αναπαύεται σε καρδιά αυτάρκη, αλλά σε καρδιά συντετριμμένη. Η φάτνη είναι η εικόνα της ταπεινωμένης καρδιάς που δεν έχει τίποτε να προσφέρει παρά μόνον χώρο.
Εάν η καρδιά δεν γίνει σπήλαιο σιωπής, δεν μπορεί να δεχθεί τον Λόγο. Εάν δεν πτωχεύσει ο νους, δεν φωτίζεται. Και εάν δεν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, ο Θεός παραμένει ξένος.
Μόνον ο ταπεινός εορτάζει αληθινά τα Χριστούγεννα. Διότι μέσα του γεννάται ο Χριστός, όχι ως ανάμνηση, αλλά ως ζωή. Και τότε η σιωπή γίνεται χαρά, η μετάνοια γίνεται φως και η φτώχεια γίνεται πλούτος άφθαρτος.

Νίκος Κυριαζής