Την μνήμη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφου και πρώτου Υπουργού Τύπου μετά την Κατοχή Ηρακλή Πετιμεζά τίμησαν το Σάββατο 5 ...
Την μνήμη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφου και πρώτου Υπουργού Τύπου μετά την Κατοχή Ηρακλή Πετιμεζά τίμησαν το Σάββατο 5 Ιουλίου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης φέτος 27 χρόνων απ’ τον θάνατο του, ο Δήμος Καλαβρύτων, η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης απηύθυνε χαιρετισμό ο δήμαρχος Καλαβρύτων, Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων: «Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη σε μια σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας, έναν άνθρωπο που υπήρξε απ' τα πρώτα χρόνια της ζωής του ως τον θάνατο του το 1998, μεγάλος αγωνιστής, μεγάλος πατριώτης και ήρωας με την κυριολεκτική σημασία του όρου. Η ιστορία διδάσκει έλεγε, ο Ηρακλής Πετιμεζάς, αλλά διδάσκει μόνο όσους θέλουν να διδαχτούν. Δηλαδή όσους έχουν πραγματικά τη διάθεση και την ικανότητα να κοιτάζουν με διαύγεια μέσα στην ιστορία και να βρίσκουν εκεί όλες -μα όλες- τις απαντήσεις που κάνουν σήμερα τον κόσμο μας πολύ πιο ξεκάθαρο και κυρίως πιο κατανοητό. Ο ίδιος με τον τρόπο που έζησε, με το πάθος που υπερασπίστηκε την πατρίδα, με την συνέπεια που πορεύτηκε σ' όλη την δημοσιογραφική διαδρομή του, μάς στέλνει ακόμα και σήμερα ένα πολύ καθαρό μήνυμα. Ένα μήνυμα που έχω τη γνώμη ότι πρέπει πρώτοι να το ακούσουν οι αριστούχοι μας φέτος στο Λύκειο Καλαβρύτων. Το μήνυμα της περηφάνιας, το μήνυμα της λεβεντιάς που δεν υποκύπτει στην παραμικρή παραχώρηση και δεν κάνει βήμα πίσω όταν πρέπει να υπερασπιστεί το δίκαιο και την αξιοπρέπεια».
Ολόκληρη η ομιλία - χαιρετισμός του Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Αθανασίου Παπαδόπουλου:
Κυρίες και Κύριοι,
Φίλες και Φίλοι,
Ευχαριστούμε θερμά το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, το Μορφωτικό ίδρυμα της Ένωσης, την Πρόεδρο κυρία Μαρία Αντωνιάδου και τα μέλη της διοίκησης που είναι απόψε κοντά μας σ’ αυτήν την εκδήλωση μνήμης για τον αείμνηστο Ηρακλή Πετιμεζά.
Μια εκδήλωση αφιερωμένη σε μια σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής Δημοσιογραφίας, έναν άνθρωπο που υπήρξε απ’ τα πρώτα χρόνια της ζωής του ως τον θάνατο του το 1998, μεγάλος αγωνιστής, μεγάλος πατριώτης και ήρωας με την κυριολεκτική σημασία του όρου.
«Η Ιστορία διδάσκει έλεγε», ο Ηρακλής Πετιμεζάς.
«Αλλά διδάσκει μόνο όσους θέλουν να διδαχτούν».
Δηλαδή όσους έχουν πραγματικά τη διάθεση και την ικανότητα να κοιτάζουν με διαύγεια μέσα στην Ιστορία και να βρίσκουν εκεί όλες -μα όλες!- τις απαντήσεις που κάνουν σήμερα τον κόσμο μας πολύ πιο ξεκάθαρο και κυρίως πιο κατανοητό.
Ο ίδιος με τον τρόπο που έζησε, με τον πάθος που υπερασπίστηκε την πατρίδα, με την συνέπεια που πορεύτηκε σ’ όλη την δημοσιογραφική διαδρομή του, μάς στέλνει ακόμα και σήμερα ένα πολύ καθαρό μήνυμα.
Ένα μήνυμα που έχω τη γνώμη ότι πρέπει πρώτοι να το ακούσουν οι αριστούχοι μας φέτος στο Λύκειο Καλαβρύτων.
Το μήνυμα της περηφάνιας, το μήνυμα της λεβεντιάς που δεν υποκύπτει στην παραμικρή παραχώρηση και δεν κάνει βήμα πίσω όταν πρέπει να υπερασπιστεί το δίκαιο και την αξιοπρέπεια.
Αυτός ήταν ο Ηρακλής Πετιμεζάς.
Ο γόνος της ιστορικής γενιάς των Πετμεζαίων του ‘21.
Ο θρυλικός «Νικήτας» της Εθνικής Αντίστασης.
Ο συνιδρυτής του ΕΔΕΣ και ο στενότερος συνεργάτης του Ναπολέοντα Ζέρβα.
Ο αγωνιστής που έγινε φόβος και τρόπος για τους Γερμανούς οι οποίοι -παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες τους να τον εντοπίσουν- δεν το κατάφεραν παρά μόνο προς το τέλος της Κατοχής, τον Μάρτιο του 1944 όταν συνελήφθη απ’ τα «Ες Ες», βασανίστηκε και φυλακίστηκε μέχρι την ημέρα της Απελευθέρωσης.
Μέσα στην Κατοχή ο Πετιμεζάς είχε τον κεντρικότερο ρόλο στην οργάνωση του ΕΔΕΣ στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα έχοντας παράλληλα την ευθύνη και για τη στρατολόγηση νέων στελεχών.
Προκαλεί απανωτές δολιοφθορές που εξαγριώνουν τους Γερμανούς.
Συντονίζει χτυπήματα που δείχνουν ότι οι κατακτητές δεν είναι άτρωτοι.
Όμως δεν παραγνωρίζει την βασική του ιδιότητα.
Την ιδιότητα του δημοσιογράφου. Και ιδίως την ιδιότητα του δημοσιογράφου που εμπνέει, που εμψυχώνει, που καθοδηγεί, που δεν υπολογίζει κανένα κίνδυνο.
Μαζί με τη σύζυγο του Φωτεινή Νικολαΐδη γράφουν, εκδίδουν και μοιράζουν την αντιστασιακή εφημερίδα «Ελληνικός Αγών». Και μαζί και άλλα αντιστασιακά έντυπα που με τα άρθρα τους αναπτερώνουν το ηθικό των Ελλήνων, εξοργίζουν και αποσταθεροποιούν τους Γερμανούς.
Μια μικρή παρένθεση εδώ.
Θα έχετε ακούσει όλοι τη φράση του Καζαντζάκη.
Τη φράση που λέει «ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Απ’ αυτήν την στόφα ήταν φτιαγμένος ο Πετιμεζάς.
Απ’ τα ίδια υλικά. Γι’ αυτό μίλησα λίγο πριν για λεβεντιά και περηφάνια.
Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι την κρίσιμη στιγμή ήταν απ’ τους πρώτους που βγήκαν μπροστά και με πολύ ενεργό ρόλο έκανε αυτό που έκαναν και οι προγονοί του: Πολέμησε ώστε η πατρίδα να μην ασφυκτιά κάτω απ’ το βάρος κανενός κατακτητή.
Γεννημένος το 1903 στην Αθήνα, γιος του πολιτικού, δημοσιογράφου και λογοτέχνη Νικολάου Πετιμεζά - Λαύρα, με πτυχίο Νομικής απ’ το Πανεπιστήμιο Αθηνών, πολύγλωσσος καθώς μιλούσε άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά, όταν έρχεται η ώρα που οι Ναζί μπαίνουν στην Ελλάδα δεν το σκέφτεται δεύτερη φορά.
Δείχνει στην πράξη ότι τα γραπτά του για την πατρίδα, για την σημαία, για την εθνική κυριαρχία, για την εθνική συνείδηση δεν ήταν θεωρίες κενές περιεχομένου αλλά βαθιά εδραιωμένες πεποιθήσεις που όταν ήρθε η ώρα τέθηκαν σ’ εφαρμογή.
Αλλά και μετά την Απελευθέρωση -στα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν- και έως το τέλος της ζωής του δεν σταμάτησε να ψάχνει απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως ο τρόπος που λειτουργούν οι Διεθνείς Σχέσεις και οι γεωπολιτικές ισορροπίες, ο τρόπος που λειτουργεί η Δημοκρατία, η ελευθερία του Τύπου ακόμα και η ελευθερία των αγορών.
Πάντα μέσα από κείμενα αιχμηρά αλλά και πάντα μέσα από κείμενα προσεγμένα ως προς τη γλώσσα και την τήρηση της δεοντολογίας.
Ο Πετιμεζάς δεν είναι γρανάζι σε κανένα μηχανισμό.
Δεν τον συγκινούν οι δόξες και οι τιμές.
Δεν κυνηγά αξιώματα.
Πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα είναι ένας δημοσιογράφος.
Ένας αδέσμευτος δημοσιογράφος που έχει την ικανότητα ν’ αναλύει με μεγάλη οξυδέρκεια και ακρίβεια τα γεγονότα και να τα μεταφέρει -όπως ακριβώς είναι- στους αναγνώστες του.
Το καλοκαίρι του 1945 πείθεται ν’ αναλάβει πρώτος Γενικός Διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.
Του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας που με τα χρόνια εξελίχθηκε στην ΕΡΤ που ξέρουμε σήμερα.
Και λίγους μήνες μετά ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης τον ειδοποιεί ότι τον θέλει ν’ αναλάβει Υπουργός στον Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών που συγκροτείται για πρώτη φορά.
Ο Πετιμεζάς δέχεται και έτσι ορκίζεται μέλος της κυβέρνησης στις 22 Νοεμβρίου 1945.
Και δείτε τώρα τι συμβαίνει.
Στην ίδια κυβέρνηση ορκίζεται Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου -Υπουργός Επικρατείας, θα λέγαμε σήμερα- ο Νίκος Καζαντζάκης.
Καζαντζάκης και Πετιμεζάς θα συνυπάρξουν και θα συνεργαστούν στενά και αρμονικά για περίπου δυο μήνες.
Στην ίδια κυβέρνηση, στην κυβέρνηση Σοφούλη, μετέχουν ο Εμμανουήλ Τσουδερός, ο Κωνσταντίνος Ρέντης, ο Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας, ο Γεώργιος Μαύρος, ο Γεώργιος Καφαντάρης και πολλοί άλλοι.
Ο Πετιμεζάς που ανάμεσα σ’ όλα αυτά δεν ξεχνά ποτέ τα Καλάβρυτα και τα έπη των προγόνων του, θ’ ακολουθήσει στα χρόνια που έρχονται μια λαμπρή δημοσιογραφική πορεία που έχει σταθμούς της εφημερίδες όπως η «Ακρόπολις», η «Απογευματινή» και η «Ελευθερία».
Και φυσικά θα γράψει βιβλία που ακόμα και σήμερα διατηρούν στο ακέραιο την επικαιρότητα και το σφριγηλό ύφος τους.
Ένα παράδειγμα.
Στο βιβλίο του «Εθνική Αντίσταση και Κοινωνική Επανάσταση» που αναφέρεται στις συνθήκες που περιβάλλουν την υφήλιο κάπου πενήντα χρόνια πριν θα γράψει στον πρόλογο το εξής: «Διερωτώμαι, μήπως τα προβλήματα σήμερα είναι πολύ μεγάλα και γι’ αυτό οι πολιτικοί άνδρες φαίνονται τόσο μικροί».
Αν τη φράση την δούμε υπό το πρίσμα των σημερινών εξελίξεων στο διεθνές στερέωμα θα δούμε ότι ο Πετιμεζάς είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η Ιστορία διδάσκει μεν, αλλά διδάσκει μόνο όσους θέλουν να διδαχτούν.
Και είμαι βέβαιος ότι οι αριστούχοι μαθητές μας απόψε θα φύγουν απ’ αυτήν την εκδήλωση περισσότερο συνειδητοποιημένοι για το τι σημαίνει να είναι κάποιος ενεργός πολίτης και ν’ ανταποδίδει, να επιστρέφει στην κοινωνία και στην πατρίδα όσα εκείνες τού προσέφεραν.
Τι σημαίνει να δίνει όλη τη ζωή του στη μάχη για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία, όπως αναφέρεται στη στήλη που έχει τοποθετηθεί στο μνήμα του μεγάλου αγωνιστή.
Με τις σκέψεις αυτές χαιρετίζω τη σημερινή εκδήλωση, ευχαριστώ και πάλι την ΕΣΗΕΑ που και φέτος είναι κοντά μας και φυσικά συγχαίρω τους μαθητές μας που αρίστευσαν και τους εύχομαι απ’ την καρδιά μου ακόμα καλύτερη πρόοδο και πολλές - πολλές ακόμη βραβεύσεις στο λαμπρό μέλλον που ανοίγεται μπροστά τους.
Σας Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.