Τάκης Χριστοδούλου: ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

γράφει ο Τάκης Χριστοδούλου ............. Άντε γειά Ευθύμιε Στα 46 χρόνια της δικηγορίας μου , έχω συντάξει αρκετά καταστατικά σωματείων. ...

γράφει ο Τάκης Χριστοδούλου
............. Άντε γειά Ευθύμιε
Στα 46 χρόνια της δικηγορίας μου , έχω συντάξει αρκετά καταστατικά σωματείων.
Στο πρώτο άρθρο τους, με τον τίτλο ΣΚΟΠΟΣ, αναγράφεται στερεότυπα :
“ Σκοπός του συλλόγου είναι η δημιουργία και διασφάλιση δεσμών ενότητας, αλληλεγγύης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των μελών του”
Δυστυχώς, κάποιες φορές , κάποια μέλη είναι ασεβείς έναντι των άλλων μελών.
Η ασέβεια συμβαδίζει με το εγωισμό, την εκτός ορίων φιλοδοξία, τον νεποτισμό και με χίλιες άλλες έννοιες, που τροφοδοτούν τον διχασμό.
Το κατ' εξοχήν αναγκαίο προσόν για αυτόν που διοικεί ένα σωματείο, είναι να υπηρετεί τους καταστατικούς σκοπούς του και πρωτίστως την ενότητα και τον αλληλοσεβασμό των μελών, να είναι ενωτικός και όχι διχαστικός. Να είναι απαλλαγμένος κακίας και μίσους και να υπηρετεί την αγάπη.
Θυμάμαι την επιμονή της καθηγήτριας μας των Ελληνικών στην αντιδιαστολή μίσους και αγάπης. Το έκανε με αφορμή την ανάλυση της Αντιγόνης του Σοφοκλή.
Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν
Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ.
Μας ανέλυε ότι η Αντιγόνη διακηρύσσει περήφανα ότι δε γεννήθηκε για να μισεί, αλλά μόνο ν’ αγαπά. Να αγαπά γιατί γεννήθηκε άνθρωπος, γιατί μόνο η εκ φύσεως αγάπη μπορεί να αρνηθεί τη βία, που γεννούν το μίσος και η κακία, τα οποία είναι επίκτητα στοιχεία στη ζωή μας. Η αγάπη αυτή όμως δεν είναι προϊόν ηθικής αγωγής και παιδείας, αλλά μια υπαρξιακή δύναμη κι ένας ανώτερος φυσικός προορισμός στη ζωή των ανθρώπων. Η αγάπη αυτή δεν είναι μόνο συναίσθημα και σκέψη, είναι βίωμα και πράξη που διώχνει τη δειλία και τον φόβο του θανάτου. Είναι ίσως η μόνη ελπίδα για να σωθεί ο κόσμος. Να νιώσει τον πόνο και την ανάγκη του άλλου, να συναισθανθεί τη μοίρα του και κατά συνέπεια το χρέος του. Για κάθε λογικό και αισθαντικό άνθρωπο η αγάπη είναι το αληθινό νόημα και η ουσία της ύπαρξής του.
Ο Ευθύμιος είναι συνομήλικος μου και συμμαθητής μου στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο - Λύκειο.
Παρ ότι ο Ευθύμιος ήταν ο επιμελέστερος μαθητής, πολύ μακράΝ ημών των υπολοίπων, φαίνεται ότι μάλλον δεν παρακολούθησε εκείνο το μάθημα της ανάλυση της Αντιγόνης.
Έτσι εξηγώ γιατί ο Ευθύμιος, έβγαλε μίσος και φαρμάκι απέναντι μου, με πρωτοσέλιδο άρθρο του σαν πρόεδρος της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας στο τελευταίο φύλλο της Καλαβρυτινής Ηχούς.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, με εμφάνισε σαν από τους ολίγους εκείνους που εναντιώθηκαν στις ευαισθησίες της Ένωσης (της οποίας είναι μέλος τουλάχιστον 50 χρόνια) επιδιώκοντας για τον εαυτό τους πέντε λεπτά δημοσιότητας, έστω και αν χρειάστηκε να εργαλειοποιήσουν ένα λεπτό ζήτημα.
Αναφερόταν σε ένα άρθρο μου που αναρτήθηκε στον Καλαβρυτινό ηλεκτρονικό τύπο, με το οποίο με κάθε υπευθυνότητα και σεβασμό επισήμανα τις επικίνδυνες - κατά την αντίληψή μου ακρότητες του περιεχομένου υπογραφόμενης από τον Ευθύμιο επιστολής της Ένωσης Καλαβρυτινών προς τον Δήμαρχο Καλαβρύτων.
Δεν ξέρω αν με το άρθρο μου θίχτηκε το αλάθητο του Ευθύμιου - αυτός προφανώς έτσι το εισέπραξε - αλλά εκείνο που όλοι γνωρίζετε είναι ότι εκφράζω τις απόψεις μου σε ότι έχει να κάνει με την καταστροφή των Καλαβρύτων, με αποκλειστικό στόχο το “ποτέ πια φασισμός και οι εγκληματίες να επιδείξουν ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια.”
Τον Ευθύμιο τον απασχολούσαν οι καρέκλες, οι θεάσεις, οι επίσημοι και οι ανεπίσημοι, οι ευεργετημένοι και οι αδικημένοι.
Εμένα με απασχόλησε κάτι διαφορετικό:
Να μη δώσουμε τη λαβή και το δικαίωμα στους υπόλογους της καταστροφής να πουν οτι οι Καλαβρυτινοί αντιλαμβάνονται ότι το νόημα του ετήσιου μνημόσυνου που τελεί ο Δήμος Καλαβρύτων είναι που αυτό που προσδιόρισε ο Ευθύμιος και όχι η από τον λόφο του Καπή διακήρυξη του ποτέ πια φασισμός και οι εγκληματίες να επιδείξουν ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια.
Εγώ λοιπόν σου λέω Ευθύμιε :
“Δεν θα σου επιτρέπεται με οποιοδήποτε πρόσχημα να διχάζεις την Ένωση Καλαβρυτινών και δεν καταδέχομαι να σε ονομάζω φίλο, ύστερα από το φαρμάκι που έριξες απλόχερα και επιμένεις ότι καλά έκανες”
……Άντε γεια Ευθύμιε.
ΤΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ