Η στρακαστρούκα!...

του Άγγελου Σακκέτου   Μια κατάθεση ψυχής και καρδιάς για ένα πασχαλιάτικο γεγονός, που συνέβη έξω από την εκκλησιά, στο χωριό μου το Βεσ...

του Άγγελου Σακκέτου  

Μια κατάθεση ψυχής και καρδιάς για ένα πασχαλιάτικο γεγονός, που συνέβη έξω από την εκκλησιά, στο χωριό μου το Βεσίνι Καλαβρύτων, καθώς μέσα λειτουργούσαν στον Εσπερινό της Αγάπης και έξω από την εκκλησία οι κροτίδες έπεφταν η μία μετά την άλλη. Ώσπου μία εξ αυτών… Η συνέχεια επί του κειμένου!...

Η εκκλησία μας αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Εδώ τη βλέπουμε χιονισμένη. Πάνω στα βράχια που διακρίνονται έξω από το ιερό, εκτυλίχτηκαν τα γεγονότα, που διηγούμαστε. (Η φωτογραφία είναι του Αυγερινού Φωτόπουλου).

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ μου Αναστάσιος έδειχνε εξαιρετική υπομονή και προσπαθούσε να με καθησυχάσει που ο πατέρας μας δεν μας έφερε τα ψευτοπίστολα για να σκάμε τους φελλούς στην εκκλησιά το βράδυ της Ανάστασης!... Τα ψευτοπίστολα είχαν μέσα στη κάνη μία μικρή πρόκα η οποία, με το τράβηγμα της σκανδάλης, έβγαινε προς τα έξω και εκπυρσοκροτούσε ένα ειδικό φελλό που βάζαμε εκεί, η οποία είχε μέσα μπαρούτι!
--Ρε Αγγελή, ο πατέρας μας σου έφερε μία ωραία μπλούζα και μάλιστα αγόρασε και πολύ μπαρούτι για στρακαστρούκες (=κροτίδες), σου λέω!
--Δεν θέλω!..
--Βρε άκουσέ με! Οι στρακαστρούκες σκάνε περισσότερο από τα «φελλά» που έχουν οι άλλοι! Θα δεις!..

Είδε κι έπαθε ο αδελφός μου, για να με πείσει. Στο τέλος τα κατάφερε!.. Έτσι δεν αργήσαμε να μεταβληθούμε ένα είδος … μπαρουτάδικου της Δημητσάνας, όπου συνεχώς φτιάχναμε τα ειδικά φυσέκια, που δεν ήσαν άλλα από τις στρακαστρούκες! Ακόμη τις θυμάμαι πώς φτιάχαμε τις στρακαστρούκες ή σκάστρες, όπως τις έλεγαν άλλοι! Παίρναμε λουρίδες από χαρτί και τις τυλίγαμε τριγωνικά αφού μέσα είχαμε βάλει μπαρούτι. Μόλις τελείωνε το τύλιγμα και δέναμε γερά με σύρμα την τριγωνική στρακαστρούκα, ανοίγαμε στο μέσον με πρόκα μια τρύπα και χώναμε μέσα ένα μικρό φυτίλι! Αυτό ήταν!.. Μόλις άναβες το φυτίλι, πέταγες την στρακαστρούκα εκεί που ήθελες και σε λίγο αυτή έσκαγε βγάζοντας φωτιά και μαύρο καπνό!

Ήρθε, λοιπόν, η μεγάλη στιγμή!.. Από την αγωνία μου είχα πάει έξω στο ιερό της εκκλησίας και είχα στήσει αυτί για ν' ακούσω πότε θα τελειώσει ο Εσπερινός της Αγάπης, ώστε να ρίξουμε τις στρακαστρούκες, που τις είχαμε κάνει και μεγάλες για να ξεπεράσουμε σε θόρυβο αυτές που έφερναν τα παιδιά του Λαζουρά, που ήσαν μανούλες σε κάτι τέτοια!
-- Πού είμαστε; ρώταγε κι ο αδελφός μου. Κοντεύει ο Εσπερινός; Τι λέει ο παπάς;
-- Περίμενε ν’ ακούσω!.. Α, ναι!..
--Τι λέει;
--Κάτι για … υπεροψία λέει ο παπάς!
--Όχι, ρε Αγγελή! Το ευαγγέλιο διαβάζει: «Ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιας των Σαββάτων…». Στήσε καλά το αυτί σου!.. Έρχονται οι Λαζουραίοι!.. Πάω να πιάσω θέση!..

Οι Λαζουραίοι ήσαν ξαδέλφια μας. Οι μανάδες μας πρώτες ξαδέλφες!. Πολύ καλά παιδιά και μας αγαπούσαν εξαιρετικά. Ακόμη και σήμερα, επειδή ο πατέρας μας είχε βαπτίσει ένα από αυτά, μας προσφωνούν με το λέξη «νουνέ»!.. Αλλά στις στρακαστρούκες ήσαν πρώτοι!.. Έτσι και έλεγε ο παπάς το «Χριστός Ανέστη», στην κυριολεξία καιγόταν ο τόπος, ενώ οι στρακαστρούκες έκαναν ένα απίστευτο εκκωφαντικό θόρυβο!...
--Πού είμαστε τώρα; ξαναρώτησε ο Τάσιος (έτσι λέγαμε τον Αναστάσιο).
-- «Το του Υψίστου ηγιασμέννον θείον σκήνωμα..», ακούω να λένε!
--Ωραία!.. Τελειώνουμε!.. Θα διαβαστεί και η ευχή του Αποδείπνου και είμαστε εντάξει!.. Έλα να πιάσεις θέση!..

Γεμάτος χαρά, λοιπόν, πήγα κι εγώ να πιάσω θέση σε ένα μέρος μπροστά στο ιερό, όπου ήσαν κάτι βράχοι για να είμαστε ψηλά και να έχουμε περισσότερη θέα, ώστε να απολαμβάνουμε κιόλας το … θεάρεστον έργον!
--Γιατί αργούν; Ρώτησε ο αδελφός μου!...
-- Ασπάζονται ο ένας τον άλλον!..
--Δίνουν «το φιλί της αγάπης»!... Πιάσε θέση!...
--Ψηλά θα πάω!...
--Να σου φέρω τότε τις στρακαστρούκες σου!...

Δεν πρόλαβε ν’ αποτελειώσει τη φράση του και ακούω πάνω απ’ το κεφάλι μου να σφυρίζει κάτι δαιμονισμένα!
--Το παιδί!. Το παιδί!... ακούω μια φωνή!.. Ήταν της θείας μας της Γιαννακο-Μαρίας, η οποία είχε δει την στρακακούστρα, που πέταξε κάποιος άγνωστος, προς το μέρος που πήγαινα να πιάσω … καραούλι, και έτρεξε προς τα μένα!.. Όλα αυτά, ασφαλώς, σε κλάσματα δευτερολέπτου!
Εγώ τα έχω χαμένα και ζαλισμένος όπως είμαι παρακολουθώ την πορεία της στρακαστρούκας η οποία πέφτει δίπλα μου και αιφνιδιασμένος όπως είμαι, νομίζοντας ότι την αποφεύγω, πάω και πέφτω πάνω της, την ώρα που αυτή σκάει και μου έκανε τη μπλούζα κατάμαυρη και σχισμένη!..
--Το παιδί!.. Το παιδί!... φώναζε η θεία μας. Έπεσε η σκάστρα πάνω του!
--Λίγο λάδι για τις πληγές!.. Πήγαινε ογλήγορα (=γρήγορα) στο καντήλι της εκκλησιάς πριν κλείσει ο παπάς!, έλεγε ένας άλλος!
--Λίγο ξύγκι να του βάλουμε, αν δεν βρούμε λάδι, έλεγε ο γερο-Καρυδόγιαννης! Να του ρίξουμε μια ματιά μήν του έχει κάνει καμιά ζημιά η στρακαστρούκα στα ... Ο Χριστός κι η Παναγιά να κάνουν το θαύμα τους!...

Έπεσαν όλοι επάνω μου για να δουν μήπως έχω πάθει τίποτε, άλλος μ' έψαχνε από δω, άλλος από κεί, αλλά εμένα, που δεν αισθανόμουν κάτι ιδιαίτερο, διότι η κροτίδα ήταν πολύ μικρή σε μέγεθος και αισθανόμουν μονάχα μια ζέστη στο σώμα μου, αλλού ήταν ο νους μου!
--Τάσιο!....Για να σου πω!.. Είπα στον αδελφό μου, ενώ όλοι είχαν δημιουργήσει ένα πανδαιμόνιο ανησυχίας μήπως το μάθει η μάνα μου ή ο πατέρας μου που ήσαν ακόμη στην εκκλησία!
--Έλα, Αγγελή, εδώ είμαι! Έπαθες τίποτα; Με ρώτησε κρυφά στ’ αυτί γεμάτος αγωνία ο αδελφός μου!
--Ρε Τάσιο, του λέω, οι Λαζουραίοι φέρανε καλύτερες στρακαστρούκες από τις δικές μας ή να πάμε να φτιάξουμε μεγαλύτερες;

Ο Άγγελος Παν. Σακκέτος γεννήθηκε το έτος 1950 στο χωριό Βεσίνι Καλαβρύτων. Σπούδασε δημοσιογραφία, δημοσιολογία και κοινωνικές επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά γνωστών δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, την ίδια στιγμή, που συνεργαζόταν με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του επαρχιακού Τύπου. Περισσότερα στο : sakketosaggelos.gr

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com. ...............