Οι καλικάντζαροι του Μπαρμπα-Γιάννη!..

του Άγγελου Σακκέτου    Αυτή η γνήσια μορφή χωρικού, που βλέπουμε στη φωτογραφία μας, είναι αυθεντική!. Ούτε ίχνος … «ρετούς», που λέμε ...

του Άγγελου Σακκέτου   

Αυτή η γνήσια μορφή χωρικού, που βλέπουμε στη φωτογραφία μας, είναι αυθεντική!. Ούτε ίχνος … «ρετούς», που λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα!.. Το όνομά του Ιωάννης Πανουτσακόπουλος και στο χωριό μας, το Βεσίνι Καλαβρύτων, τον φωνάζαμε «Τσουραπόγιαννη»!.. Τώρα στις χριστουγεννιάτικες γιορτές, χάσαμε και τα όμορφα παραμύθια του!.. Διαβάστε μια χιουμοριστική ιστορία!..

ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι τον μπαρμπα-Γιάννη Πανουτσακόπουλο, τον Τσουραπόγιαννη, όπως τον λέγαμε στο χωριό μας, το Βεσίνι Καλαβρύτων, τον θυμάμαι πολλές φορές με μια μεγάλη νοσταλγία. Τον συμπαθούσα πάρα πολύ. Όλο το χωριό τον αγαπούσε!... Μάθαινα πολλές ιστορίες από αυτόν και ήταν απόλαυση κάθε φορά που’ρχόταν στο σπίτι μας για συζήτηση!..

Ήταν από τους ανθρώπους, που όταν άρχισε να λέει διάφορες ιστορίες, με τη δική του γλωσσική (δωρική, θα λέγαμε) ιδιορρυθμία, κρεμόσουν από τα χείλη του! Του άρεσε πολύ η ελληνική ιστορία, αλλά είχε πάθος με την εξωτερική πολιτική. Κάθε τόσο μου έλεγε:

--Παιδί, διάβασες σήμερα μεθηρίδα (εφημερίδα);

--Όχι, παππούλη!.. Δεν έφερε σήμερα ο πατέρας μου!..

--Καλά! Μόλις φέρει, να μου τη δώκεις (δώσεις) να διαβάσω τα νέα!..

Ο πατέρας μου (Παναγιώτης Σακκέτος) ήταν ο αγροτικός διανομέας της περιοχής. Ο ταχυδρόμος, όπως ξέρουμε, και κάλυπτε καθημερινά πολλά χιλιόμετρα δρόμου με τα πόδια για να εξυπηρετήσει τα χωριά μας (Βεσίνι, Δεχούνι, Σειρές, Βεσιναίϊκα, Πεύκο, Μαμαλούκα, Ποταμιά, Δάφνη, Νάσια και επιστροφή στο Βεσίνι).

Μερικές φορές (περίπου κάθε 15ήμερο) έφερνε και από μια εφημερίδα, συνήθως την «Αγροτική» και κάθε μήνα την «Φωνή των Καλαβρύτων», η οποία γινόταν το … ποθητό αντικείμενο του μπαρμπα-Γιάννη, του Τσουραπόγιαννη.

--Παιδί, μήπως έφερε ο πατέρας σου σήμερα μεθηρίδα;

--Ναι, παππούλη, εδώ είναι. Και μου είπε μάλιστα να μη ξεχάσω να στη δώσω!

--Για φέρ’τη να διαβάσω τα νέα…

Την έπαιρνε, που λέτε, ο Τσουραπόγιαννης την εφημερίδα και με ηδονική διάθεση θα λέγαμε ξάπλωνε επί τόπου στον ήλιο και ρέμβαζε τις σελίδες της εφημερίδας επί ώρα χωρίς γυαλιά! Αλλά επειδή ήθελα κι εγώ να μάθω κανένα νέο, τον ρώτησα:

--Παππούλη, τι λέει σήμερα η εφημερίδα;

-- !!!

--Ρε παππούλη, σε ρωτάω: Τι λέει σήμερα η εφημερίδα;

--!!!

--Δεν θα μου απαντήσεις;

--!!!

Είδα κι απόειδα, που δεν μου μιλούσε, αλλά ήξερα με ποιον τρόπο θα τον έκανα να «κελαηδήσει». Ήθελε κρασί!.. Πάω μέσα και λέω της μάνας μου, που ζύμωνε ψωμί, να μου δώσει ένα κατοστάρι κρασί και το πήγα στον Τσουραπόγιαννη!

--Παππούλη, η μάνα μου, μου έδωσε κρασί να πιεις! Μόνο που είναι πολύ γλυκό, μου είπε και βαράει στο κεφάλι!

--Φέρ’το, παιδί!.. Και άργησες πολύ να το κάνεις!...

Παίρνει το κατοστάρι και το αδειάζει μονορούφι!.. Το απόλαυσε τόσο πολύ, που έβγαλε έναν στεναγμό ανακούφισης!

--Αχ!.. Αυτό είναι κρασί!.. Τούτο το κρασί σε πάει στον παράδεισο να μιλάς με τους αγγέλους! Έτσι είπε και σκούπισε με το δεξί του μανίκι τις σταγόνες που έτρεχαν από τα μεγάλα μουστάκια του!..

-- Τι είναι παράδεισος, ρε παππούλη; Εκεί ζουν οι … καλικάντζαροι ή μήπως στην κόλαση;

--Σήμερα θα σου πω τι είναι … εξωτερική πολιτική!!

Επειδή ήμουνα μικρός, κάθε φορά που ο μπαρμπα-Γιάννης μιλούσε για εξωτερική πολιτική, νόμιζα ότι η πολιτική ήταν ένα … σπίτι που μιλούσες στην … εξώπορτα! Πού να καταλάβω εγώ τι ήταν ο Μαρκεζίνης, ο Κανελλόπουλος, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, και τόσα άλλα ονόματα που μου αράδιαζε!

--Κατάλαβες τώρα, παιδί, γιατί πρέπει οι Έλληνες να παρακολουθούν την εξωτερική πολιτική; Όγοιος (= όποιος) δεν γνωρίζει τι σημαίνει εξωτερική πολιτική, είναι σαν να μη γνωρίζει ότι όξω (= έξω) από το σπίτι του έχει έρθει ένα λυκόσκυλο, που περιμένει να βγει για να τον φάει!... Κατάλαβες;

--Ναι, παππούλη!

--Για πες μου τι κατάλαβες;

--Πως ο … Μαρκοζίνης!

--Μαρκεζίνης, είπα!..

--Ναι!.. Ο Μαρκεζίνης… ήταν ένας καλός άνθρωπος και έκανε καλά έργα. Βοηθούσε πολύ τους χριστιανούς!...

Του έλεγα αυτά που μας έλεγαν στο σχολείο για κάποιους αγίους, αλλά ο μπαρμπα-Γιάννης, πανέξυπνος όπως ήταν, κατάλαβε ότι … δεν κατάλαβα τίποτε και μου ζήτησε φωτιά.

--Πού να τη βρω, παππούλη;

--Να πας μέσα και να ζητήσεις από τη μάνα σου!..

Πήγα μέσα και έφερα ένα δαυλί αναμμένο από το τζάκι. Το πήρε ο μπαρμπα-Γιάννης και κατά τη συνήθειά του, αφού στο μεταξύ έκοψε σε πολλά κομμάτια την εφημερίδα, βγάζει από την τσέπη του μια χούφτα λαθραίο τσιγάρο και το έστριβε μέσα στην εφημερίδα!

--Κατάλαβες τώρα τι είναι εξωτερική πολιτική;

--Κατάλαβα!.. Αλλά παραμύθι δεν μου είπες! Εγώ περίμενα να μου πεις για τους καλικάντζαρους!..

--Παραμύθι για τα καλικαντζάρια θα σου πω μόλις μάθεις το όνομα του Μαρκεζίνη!...Κι άλλη φορά να προσέχεις τι λέω!..

Έτσι είπε και σηκώθηκε αγέρωχος, πιάνοντας τη γκλίτσα του και σφυρίζοντας δυνατά τα πρόβατα που έβοσκαν πιο πέρα μαζί με τα αρνιά! Ασυναίσθητα, λοιπόν, παίρνω λίγο καπνό που είχε πέσει στο χώμα και φώναξα:

--Αυτό θα το … σπείρω να μεγαλώσει!

Γυρίζει απότομα ο μπαρμπα-Γιάννης και ενθουσιασμένος λέει!

--Σπύρο, είπες;

--Ναι!

--Παιδί, τώρα μου έδωσες μεγάλη χαρά!... Αφού ξέρεις και το όνομα του Μαρκεζίνη, αυτό σημαίνει ότι σου έμαθα πολλά!.. Πες της μάνας σου να μου βάλει άλλο ένα κατοστάρι κρασί και κάτσε τώρα να σου πω το παραμύθι για τα καλικαντζάρια!...

Άγγελος Σακκέτος 

Ο Άγγελος Παν. Σακκέτος γεννήθηκε το έτος 1950 στο χωριό Βεσίνι Καλαβρύτων. Σπούδασε δημοσιογραφία, δημοσιολογία και κοινωνικές επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά γνωστών δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, την ίδια στιγμή, που συνεργαζόταν με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του επαρχιακού Τύπου. Περισσότερα στο : sakketosaggelos.gr