Γράφει ο Ευριπίδης Νικολάου Εισαγγελέας Εφετών ε.τ. Ήταν Δευτέρα πρωί στα τέλη Αυγούστου όταν ο Εισαγγελέας μπήκε στο γραφείο του, και παρήγ...
Εισαγγελέας Εφετών ε.τ.
Ήταν Δευτέρα πρωί στα τέλη Αυγούστου όταν ο Εισαγγελέας μπήκε στο γραφείο του, και παρήγγειλε, τι άλλο, καφέ διπλό στο κυρ Φίλιππα... Κοίταξε το ημερολόγιό του και είδε ότι είχε προγραμματίσει για την Τετάρτη να μεταβεί σε επίδικο για αυτοψία, μετά από εκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ δύο ορεινών κοινοτήτων της περιοχής Καλαβρύτων που αφορούσαν την διεκδίκηση χρήσης μιας πηγής, στα όριά τους, που βρισκόταν στο βάθος μιας χαράδρας. Εκείνο το καλοκαίρι η ανομβρία και η ξηρασία είχαν προκαλέσει μεγάλα προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης στην περιοχή, με επακόλουθο να αρχίσουν έριδες και φιλονικίες μεταξύ τους για το νερό, τις πηγές, κτλ.
Δεν πρόλαβε να κατεβάσει την πρώτη γουλιά καφέ όταν χτύπησε το τηλέφωνο... Στην άλλη άκρη ο Πρόεδρος της μιας κοινότητας ακούστηκε ανήσυχος- κύριε Εισαγγελέα πρέπει να έρθεις εδώ, γρήγορα, γιατί απειλείται σύρραξη... -Σύρραξη μεταξύ ποίων; -Μεταξύ των κατοίκων των δύο χωριών... Έλα αμέσως γιατί θα γίνει εδώ... Γιουγκοσλαβία...!! Ήταν η εποχή όπου ο βρετανός David Owen και ο αμερικανός Cyrus Vance έκαναν διαπραγματεύσεις για εκεχειρία στην τότε φονική εμπόλεμη ζώνη.
Ο Εισαγγελέας θορυβήθηκε... Αμέσως όπως ήταν με το σκούρο κουστούμι και την τσάντα του πήρε τον κυρ Παναγιώτη τον ταξιτζή και ξεκίνησαν. Απέφευγε τους αστυνομικούς γιατί ήξερε ότι δεν αρέσει και πολύ η εξουσία στους χωρικούς και αγριεύουν...
Έφτασαν στο σημείο όπου υπήρχε ένα περιπολικό του τοπικού τμήματος με έναν αστυνομικό και κανέναν άλλο... Όλοι ήταν στο βάθος της χαράδρας.
Αποφάσισε να κατέβει μόνος παρά τις αντιρρήσεις... Έβγαλε το σακάκι και την γραβάτα, άνοιξε το πουκάμισο και άρχισε την κατάβαση που όπως λένε έμπειροι ορειβάτες είναι πιο δύσκολη από την ανάβαση. Η πλαγία δεν ήταν κακοτράχαλη, αλλά χώμα ξερό από την ανομβρία, που υποχωρούσε εύκολα και έτσι κάποια στιγμή υποχώρησε και ο Εισαγγελέας με ένα άνευ προηγουμένου κουτρουβαλητό βρέθηκε στο βάθος της χαράδρας κακήν-κακώς.
Δεν τραυματίστηκε αλλά έκπληκτος διαπίστωσε ότι το ωραίο παντελόνι του είχε σκιστεί στο πλάι από πάνω προς τα κάτω, όπως ακριβώς οι τολμηρές σκιστές τουαλέτες που φορούν οι κυρίες στις δεξιώσεις... Επιπλέον διαπίστωσε ότι φορούσε μόνο ένα παπούτσι αφού το άλλο είχε εξαφανιστεί μέσα στα χώματα...
Λίγο πιο πέρα από την προσγείωση το θέαμα τον άφησε άναυδο... Κάπου 40 με 50 άνθρωποι ήταν οι μεν απέναντι στους δε όπως ακριβώς οι βροντάκηδες με τους φορτουνάκηδες στην σκηνή της γνωστής ταινίας του Σακελάριου... Έτοιμοι να αλληλοσυγκρουστούν... Στην μέση η πηγή, που έβγαζε λίγο νερό.
-Η πηγή είναι μέσα στα όρια του χωριού μας και μας ανήκει, έλεγε ο ένας πρόεδρος -Κάνετε λάθος η πηγή ανήκει σε εμένα από τον πατέρα και τον παππού μου αφού είμαστε οι ιδιοκτήτες του χώρου όπου βρίσκεται επομένως θα κάνει χρήση το χωριό μας, έλεγε ο άλλος κάτοικος του άλλου χωριού... Και ήταν έτοιμοι να αρπαχτούν.
Οι άνθρωποι ήταν αγριεμένοι αφού κανείς από τις πόλεις δεν μπορεί να καταλάβει πόσο πολύτιμο είναι το νερό στα ορεινά χωριά. Η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει.
Ο Εισαγγελέας ήταν διστακτικός, δεν ήθελε να τους απειλήσει με διώξεις κτλ. Ένιωθε απέραντο σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους, ζευγίτες, ξωμάχους, κτηνοτρόφους, που παλεύουν με όλα τα στοιχεία της φύσης για να ζήσουν τις φαμίλιες τους... Τον πλήγωνε αφάνταστα να τους βλέπει να είναι απέναντι μεταξύ τους αντί να είναι όλοι μαζί παρέα στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο, και τα βράδια να χορεύουν αγκαλιά στα πανηγύρια του Αυγούστου.
Τελικά εμφανίστηκε ο Σωτήρης ένα νεαρό, ευγενικό, ψηλό παιδί, γραμματέας της μιας κοινότητας, που παρενέβη σαν από μηχανής θεός... Τον άκουγαν... Τους μίλησε σε χαμηλούς τόνους, τους εξήγησε ότι πρέπει να περιμένουν την απόφαση της δικαιοσύνης για την πηγή αντί να σκοτώνονται μεταξύ τους, και πράγματι κατάφερε να τους ηρεμήσει αυτός, και όχι βέβαια ο αξιότιμος κύριος Εισαγγελεύς, με το σκισμένο παντελόνι και το ένα παπούτσι (φοβερή εικόνα) που μπορεί να έπαιζε μεν τους νόμους στα δάκτυλα αλλά από ψυχολογία χωρικών είχε τα μαύρα μεσάνυχτα.
-Θα έχουμε εκεχειρία κύριε Εισαγγελέα, είπε με στόμφο ο ένας Πρόεδρος... -Κανείς δεν θα πλησιάσει την πηγή μέχρι να εκδοθεί απόφαση, είπε ο άλλος και αποχώρησαν ήσυχα...
Μόλις επέστρεψε ο ίδιος στο γραφείο του υπέδειξε στον γραμματέα του ότι πρέπει να εκδικαστεί η υπόθεση το συντομότερο... Αυτός ατάραχος έριξε μια ματιά από το παράθυρο προς τα βουνά και χαμογέλασε πονηρά... -Μην αγχώνεστε, αμφιβάλλω αν θα χρειαστεί να γίνει εκδίκαση, είπε και έφυγε αφήνοντας τον δικαστικό προβληματισμένο. Τι να εννοούσε; Όντως, σε μιά δυό μέρες άρχισαν να μαζεύονται μαύρα σύννεφα και να ξεσπούν καταιγίδες που στα ορεινά διαρκούν και είναι εντονότατες. Το νερό κατέκλυσε τα πάντα... πηγές, χαράδρες, ρεματιές πλημμύρισαν... Τώρα, ούτε καυγάδες ούτε κραυγές... Όλοι έτρεχαν να φτιάξουν αναχώματα για τα νερά που κατέβαιναν από τα βουνά.
Ο κυρ Γιάννης, ο σοφός γραμματέας γέννημα-θρέμμα της περιοχής, είχε προβλέψει αυτό που υπονοούσε το πονηρό του χαμόγελο. Τελικά τα πρωτοβρόχια ήταν οι πραγματικοί εγγυητές της εκεχειρίας μεταξύ των χωριών, μέχρι φυσικά την επόμενη λειψυδρία, οπότε όμως ο Εισαγγελέας... θα ήξερε. Την χαράδρα δεν την κατεβαίνουμε ποτέ με σιδερωμένο παντελόνι κουστουμιού και παπούτσια σκαρπίνια.
Ύστερα από πολλά χρόνια συναντήθηκαν με τον Σωτήρη με γκρίζους τους κροτάφους και οι δύο, έξω από το δημαρχείο της πόλης... Χαιρετήθηκαν εγκάρδια... -Κύριε Εισαγγελέα θυμάσαι; Ρώτησε ο Σωτήρης χαμογελώντας νοσταλγικά. Πώς δεν θα θυμόταν; Το παπούτσι του είναι ακόμα θαμμένο εκεί, θύμα αλλά και αδιάψευστος μάρτυς μιας εκεχειρίας που θα κρατάει όσο...βρέχει.
Σημ. Ο Σωτήρης είναι σήμερα ένα επίλεκτο στέλεχος της τοπικής Αυτοδιοίκησης
Ευριπίδης Νικολάου
Εισαγγελέας Εφετών ε.τ.
αναδημοσίευση από εφημερίδα "ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια