Η αετοφωλιά του Ερυμάνθου, (όπως το έχει χαρακτηρίσει ο λογοτέχνης Νίκος Σακελλαρόπουλος), το Λεχούρι στέκει σιωπηλό αλλά όρθιο. Όπως πολλά...
Αφορμή αποτελεί το βίντεο με Τα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς από τον Νεκτάριο Κυριαζή, σε καταγραφή του Νίκου Βούλγαρη και από κοντά ο μικρός Θοδωρής. Όλοι τους σύγχρονοι ακρίτες του Λεχουρίου που, με μια απλή αλλά βαθιά συμβολική πράξη, υπενθυμίζουν πως τα ήθη και τα έθιμα ζουν μόνο όταν ασκούνται.
Σε ολόκληρη την επαρχία μας, τα χωριά άδειασαν. Όμως σε κάποια από αυτά, λίγοι πεισματάρηδες κάτοικοι επιμένουν, ανοίγουν την εκκλησία, λένε τα κάλαντα, κρατούν τα πανηγύρια, ακόμα κι αν είναι μόνοι.
Η παράδοση στα εγκαταλελειμμένα χωριά δεν είναι νοσταλγία. Είναι πράξη αντίστασης στη λήθη. Κάθε τραγούδι που αντηχεί στα άδεια σοκάκια είναι μια δήλωση παρουσίας, το χωριό είναι ακόμη εδώ.
Το Λεχούρι μάς θυμίζει ότι όσο υπάρχουν έστω και λίγοι ηρωικοί ακρίτες, τα χωριά δεν πεθαίνουν. Απλώς περιμένουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια