Ένας αφανής νεκρός του Πολυτεχνείου: Η ιστορία του Καλαβρυτινού Δημήτρη (Μίμη) Κυριακόπουλου

Μισό αιώνα μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973, και ακόμα συγκλονίζουν ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν στο περιθώριο της επίσημης μνήμης. Μ...

Μισό αιώνα μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973, και ακόμα συγκλονίζουν ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν στο περιθώριο της επίσημης μνήμης. Μία από αυτές είναι του Δημήτρη (Μίμη) Κυριακόπουλου, γιου του Αντωνίου, οικοδόμου στο επάγγελμα, ο οποίος γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το 1935 και έχασε τη ζωή του ως άμεση συνέπεια της βίας της χούντας.
Ο Κυριακόπουλος εργαζόταν σε οικοδομή κοντά στο Πολυτεχνείο τη στιγμή της καταστολής της εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, χτυπήθηκε στο κεφάλι με γκλοπ από δυνάμεις ασφαλείας. Φοβούμενος τη σύλληψη από την ΕΣΑ, δεν κατευθύνθηκε ποτέ σε νοσοκομείο για περίθαλψη. Το τραύμα αποδείχθηκε μοιραίο: ο 38χρονος οικοδόμος άφησε την τελευταία του πνοή την επόμενη ημέρα, 18 Νοεμβρίου 1973. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροταφείο Περιστερίου, χωρίς δημοσιότητα και χωρίς την αναγνώριση που έλαβαν άλλοι νεκροί της εξέγερσης.
Η προσωπική του ιστορία συνδέεται με ένα ακόμη μεγαλύτερο δράμα. Ο πατέρας του, πατέρας οκτώ παιδιών, είχε εκτελεστεί από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στο Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου 1943.
Η περίπτωση του Μίμη Κυριακόπουλου υπενθυμίζει πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο οι φοιτητές που πέρασαν το κατώφλι της σχολής, αλλά και απλοί εργαζόμενοι, άνθρωποι που έτυχε να βρεθούν εκεί όπου η ιστορία έγραφε τις σκοτεινότερες σελίδες της. Η μνήμη τους αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής ιστορικής αλήθειας.