"Επανάσταση" με καθυστέρηση – Το αιφνίδιο κλείσιμο των ΕΛΤΑ και η χρόνια υποβάθμιση της επαρχίας

γράφει ο Νίκος Κυριαζής Το αιφνίδιο κλείσιμο των καταστημάτων ΕΛΤΑ σε Κλειτορία και Δάφνη προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, οργή και αγανάκτηση....

γράφει ο Νίκος Κυριαζής

Το αιφνίδιο κλείσιμο των καταστημάτων ΕΛΤΑ σε Κλειτορία και Δάφνη προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, οργή και αγανάκτηση. Κάποιοι μιλούν για «επανάσταση». Άλλοι, πιο ψύχραιμοι, βλέπουν σε αυτό ένα ακόμη επεισόδιο στη μακρά ιστορία της εγκατάλειψης της ελληνικής επαρχίας. Όμως, ποιος ευθύνεται πραγματικά;
Δεν είναι η πρώτη δημόσια υπηρεσία που κλείνει. Ίσως είναι η τελευταία – γιατί δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Κι αν το κεντρικό κράτος φέρει προφανώς την ευθύνη για τη συρρίκνωση των υποδομών και των υπηρεσιών, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τους τοπικούς «άρχοντες». Αυτούς που επί χρόνια σιωπούν, αδιαφορούν ή βολεύονται μέσα στη γενική αδράνεια.
Οι τοπικοί "Μαυρογιαλούροι"
Οι γνωστοί πολιτικάντηδες της επαρχίας – οι «μαυρογιαλούροι» που πουλάνε υποσχέσεις και εξουσία στο πόπολο – εμφανίζονται σήμερα οργισμένοι. Μιλούν για «πλήγμα στην τοπική κοινωνία», για «άμεση κινητοποίηση», για «αγώνα». Ξεχνούν όμως ότι η απραξία τους και η έλλειψη στοιχειώδους πρόνοιας οδήγησαν εδώ.
Πριν λίγες μέρες, οι ίδιοι υποδέχονταν τον υπουργό με χαμόγελα και καφεδάκι, φωτογραφίζονταν καμαρωτοί και δημοσίευαν τις πόζες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δίπλα τους οι επιτήδειοι, που καιροσκοπούν και από πίσω αυτοί που... χορηγούν. Τώρα, ξαφνικά, ανακαλύπτουν την αδικία. Η υποκρισία περισσεύει.
Η επαρχία που «συμφέρει» να μένει πίσω
Η συνεχώς υποβαθμισμένη επαρχία βολεύει πολλούς. Είναι πιο εύκολο να ελέγχεις μια κοινωνία που έχει συνηθίσει στη μιζέρια, που μαθαίνει να μην απαιτεί. Είναι η ίδια λογική του ανίκανου προϊσταμένου που προτιμά απαίδευτους υπαλλήλους – για να φαίνεται πάντα ο ίδιος «αναγκαίος».
Και μέσα σε όλα αυτά, ξεφυτρώνουν και οι «διάττοντες αστέρες»: οι όψιμοι σωτήρες της τοπικής κοινωνίας, που χρησιμοποιούν GPS για να βρουν τα χωριά τους. Αυτοί που εμφανίζονται μόνο όταν υπάρχει μικρόφωνο ή κάμερα, μιλούν με στόμφο για τον «τόπο τους», αλλά ζουν και εργάζονται αλλού.
Ποιος έχει την ευθύνη;
Η απάντηση είναι απλή και σκληρή: όλοι. Το κράτος, που βλέπει την επαρχία σαν βάρος, οι τοπικοί άρχοντες, που δεν πίεσαν ποτέ ουσιαστικά, κι εμείς οι ίδιοι, που συνηθίσαμε να αρκούμαστε στα ψίχουλα και στα μεγάλα λόγια.
Η συρρίκνωση των ΕΛΤΑ δεν είναι απλώς ένα διοικητικό μέτρο. Είναι ακόμη ένα σημάδι ότι η επαρχία πεθαίνει σιωπηλά. Κι αν συνεχίσουμε να αντιδρούμε μόνο όταν το μαχαίρι φτάσει στο κόκκαλο, τότε το τέλος δεν θα αργήσει.
Αυτά τα ολίγα επί του παρόντος. Η συνέχεια, δυστυχώς, προβλέπεται ακόμη πιο σκληρή.