Τον Καλαβρυτινό ήρωα καταδροµέα Σωτήριο Τζουρά και όλους τους εκ Κορφών πεσόντες κατά τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, τίµησαν,την Κυριακ...
Παρευρέθηκαν: Η οικογένειά του, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Παπαδόπουλος, η Πρόξενος της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα Χριστίνα - Στέλλα Ζίγκα, ο Ανώτατος Διοικητής Φρουράς Αχαΐας εκπροσωπώντας τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ ταξίαρχος Κωνστατίνος Τσιράκης, ο Αντιδήμαρχος κ. Φλογεράς, , ο εκπρόσωπος του Γενικού Περιφερειακού Διευθυντή ΕΛΑΣ Δυτικής Ελλάδος κ. Φελέκης, μέλη του Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου “Αχαιών Ακτή”, ο συμπολεμιστής του αειμνήστου Τζουρά κ. Παναγιώτης Μηλιτσόπουλος, σύσσωμος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κορφών, πρόεδροι Κοινοτήτων και Συλλόγων, Πρόεδροι τοπικών κοινοτήτων, εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων.
Στην ομιλία του ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Αθανάσιος Παπαδόπουλος ανέφερε:
Στο μαρμάρινο βάθρο της προτομής του Σωτήρη Τζουρά, η φράση «Του Ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται» δεν έχει γραφτεί τυχαία.
Η ίδια ακριβώς φράση -σαν μια διαρκής και αναγκαία υπενθύμιση στους επισκέπτες και στους προσκυνητές- είναι γραμμένη στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Σ’ ένα από τα ιερότερα προσκυνήματα των αδελφών μας Κυπρίων και όλου του Ελληνισμού.
Εκεί όπου αναπαύονται οι μεγαλύτεροι αγωνιστές για την Απελευθέρωση της Κύπρου, μεταξύ των οποίων ο Μιχαήλ Καραόλης, ο Αντρέας Δημητρίου, ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία καταλαβαίνει κανείς αμέσως τι θα πει αυταπάρνηση.
Τι θα πει λεβεντιά, αυτοθυσία και φλόγα για την υπεράσπιση της πατρίδας, τι θα πει ήρωας, εθνική συνείδηση, εθνική ψυχή και ιστορική μνήμη.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και εδώ στις Κορφές.
Σ’ αυτό το μικρό χωριό των μεγάλων ηρώων.
Στο χωριό των λίγων κατοίκων αλλά της πολύ μεγάλης συμβολής σε κάθε κρίσιμη για την πατρίδα περίσταση, σε κάθε στιγμή που το καθήκον το απαιτούσε.
Στο μεγάλο μαρμάρινο μνημείο -δίπλα απ’ την προτομή- υπάρχουν χαραγμένα έντεκα ονόματα ηρώων.
Έντεκα ονόματα αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, ο Σπυρίδων Τζουράς, ο Σπυρίδων Ζαφειρόπουλος, ο Παναγιώτης Αποστολόπουλος, ο Νικόλαος Μιχαλόπουλος, ο Σωτήριος Αντωνόπουλος, ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος, ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος, ο Κωνσταντίνος Τζουράς, ο Σπυρίδων Γιαννόπουλος και ο Σωτήρης Τζουράς.
Δικό μας χρέος στη μνήμη τους -μαζί με την ευγνωμοσύνη πού του εκφράζουμε- είναι ν’ ακολουθούμε το παράδειγμα τους, να φροντίζουμε ώστε η πατρίδα μας να μένει αλώβητη, να είναι εθνικά υπερήφανη, ελεύθερη και αξιοπρεπής.
Και μαζί ν’ αγωνιζόμαστε για την ευημερία και την πρόοδο.
Ν’ αγωνιζόμαστε ώστε τα παιδιά μας και οι επόμενες γενιές να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα, με περισσότερη σιγουριά, πιο δίκαιη, πιο δυνατή, πιο αισιόδοξη, χωρίς ανισότητες και παθογένειες που υπονομεύουν το Αύριο και μάς κρατάνε πολύ πίσω.
«Του Ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται».
Και δεν λογιέται θάνατος γιατί η Ιστορία έχει το δικό της μοναδικό τρόπο να κρατά πάντα ζωντανό και αθάνατο το παράδειγμα και το ανάστημα όσων έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, όσων έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι αξίες και ιδανικά.
Ο στρατιώτης της Α’ Μοίρας Καταδρομών Σωτήρης Τζουράς, γεννημένος μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα του 1953, είδε για τελευταία φορά τις Κορφές στις 14 Ιουλίου 1974.
Ακριβώς μια εβδομάδα αργότερα, μια εβδομάδα από τότε που αποχαιρέτισε γονείς, αδέλφια, συγγενείς και φίλους, τη νύχτα της Κυριακής 21 Ιουλίου προς το ξημέρωμα της Δευτέρας 22 Ιουλίου, επιβιβάστηκε σ’ ένα από τα μεταγωγικά αεροσκάφη της επιχείρησης «Νίκη» με προορισμό την Λευκωσία.
Την ίδια εκείνη Κυριακή οι Τούρκοι, συνεχίζοντας την επίθεση που είχαν ήδη εξαπολύσει κατά της Κερύνειας απ’ την προηγούμενη μέρα, κλιμάκωναν τις αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις τους, μ’ επόμενους στόχους της εισβολής την Αμμόχωστο και την Πάφο.
Το μεταγωγικό που μετέφερε 4 αξιωματικούς και 27 καταδρομείς, απ’ τους καλύτερα εκπαιδευμένους στη χώρα, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του.
Καταρρίφθηκε μέσα στο σκοτάδι, σε χαμηλή πτήση και σε απόλυτη σιγή ασυρμάτου, στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας, το μεγαλύτερο μνημείο στην Μεγαλόνησο αφιερωμένο στους Έλληνες και Κύπριους ήρωες του 1974.
Ο Σωτήρης Τζουράς πέταξε εκείνη τη νύχτα μαζί με τα άλλα παλληκάρια της πτήσης «Νίκη 4» στους ουρανούς της δόξας.
Πέταξε εκεί που η ζωή και ο θάνατος δεν λογίζονται με τα δικά μας μέτρα και σταθμά.
Εκεί που όσοι φτάνουν μένουν αθάνατοι, δεν τους αγγίζει η λήθη, δεν λησμονήθηκαν και δεν θα λησμονηθούν όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Και η πατρίδα φρόντισε να ανταποδώσει στον Σωτήρη Τζουρά όσα εκείνος έκανε για χάρη της και να τον τοποθετήσει στην υψηλότερη και τιμητικότερη θέση που μπορεί να τοποθετήσει κάποιο απ’ τα παιδιά της.
Στη θέση του εθνικού ήρωα.
Εκεί που καταφέρνουν ν’ ανεβούν μόνο όσοι πραγματικά το αξίζουν.
Όσοι με τη στάση ζωής και το παράδειγμα τους γίνονται σύμβολα θάρρους και ανδρείας και αναγνωρίζονται στο πέρασμα του χρόνου ως η ενσάρκωση και η προσωποποίηση του πατριωτισμού.
Αυτό συμβαίνει και με τον Σωτήρη Τζουρά.
Συμβαίνει με όλους τους ήρωες μας σε κάθε καμπή της Ιστορίας.
Και επειδή η Ιστορία απεχθάνεται τις ανοικτές πληγές και τις εκκρεμότητες, θα πρέπει ξανά και ξανά και μέχρι ν’ αλλάξουν τα πράγματα, να επισημαίνουμε με όλη μας τη δύναμη ότι η τραγωδία της Κύπρου θα πρέπει να μπει κάποτε σε τροχιά αποκατάστασης.
Θα πρέπει κάποτε να πάψει να αποτελεί κηλίδα για το Διεθνές Δίκαιο.
Και η συνεχιζόμενη Τουρκική Κατοχή στο βόρειο μέρος του νησιού να πάψει να αποτελεί όνειδος, προσβολή και εξωφρενική στάση περιφρόνησης προς τη διεθνή νομιμότητα.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ξυπνήσει επιτέλους, θα πρέπει να δει ότι η αδικία σε βάρος του Κυπριακού λαού δεν μπορεί να παρατείνεται, θα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να μένει απαθής απέναντι στο αίτημα για δίκαιη και βιώσιμη λύση στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ.
Και κυρίως η διεθνής κοινότητα πρέπει επιτέλους να πάψει να κανακεύει την υπαίτια χώρα της Κυπριακής τραγωδίας, θα πρέπει να πάψει να τής χαϊδεύει τ’ αυτιά, γιατί αυτό οδηγεί σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς.
Φίλες και Φίλοι,
Το μεγαλείο της εθνικής μας Ιστορίας, αυτό που ανάγκασε κάποτε τον Βρετανό Πρωθυπουργό Τσόρτσιλ να πει ότι «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», είναι φτιαγμένο από μικρές ψηφίδες δόξας πίσω απ’ τις οποίες υπάρχουν άνθρωποι.
Άνθρωποι που μπροστά στο χρέος και στην ανάγκη να υπερασπιστούν την πατρίδα, αψήφησαν τον θάνατο και γύρισαν την πλάτη σε ό,τι θα μπορούσε να τούς κάνει να λυγίσουν.
Δεν λύγισαν, δεν νικήθηκαν, δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν αθέτησαν το ιερό καθήκον τους.
Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Σωτήρης Τζουράς.
Και ανάμεσα τους όλοι οι ήρωες πεσόντες απ’ τις Κορφές.
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη τους.
Υποκλινόμαστε στο παράδειγμα τους.
Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για τους αγώνες τους.
Δεν κρύβουμε την περηφάνια μας που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν σ’ αυτό τον ιστορικό τόπο.
Και γι’ αυτό τον τόπο και για τους ανθρώπους του -δίνοντας τη ζωή τους- δοξάστηκαν και δοξάζονται.
Και θα δοξάζονται στο διηνεκές.
Αιωνία η μνήμη τους.
Αιώνιο το παράδειγμα τους.
Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες μας.
Σας Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.