Ένα πανηγύρι βαθιά ριζωμένο στον χρόνο και την παράδοση του τόπου μας Η Εμποροζωοπανήγυρη των Τριποτάμων αποτελεί έναν από τους παλαιότερ...
Ένα πανηγύρι βαθιά ριζωμένο στον χρόνο και την παράδοση του τόπου μας
Η Εμποροζωοπανήγυρη των Τριποτάμων αποτελεί έναν από τους παλαιότερους και πιο σημαντικούς θεσμούς της κεντροδυτικής Πελοποννήσου, με ρίζες που πιθανόν εκτείνονται έως την αρχαιότητα. Η τελετή αυτή, που διατηρήθηκε αδιάλειπτα μέχρι και τα χρόνια της τουρκοκρατίας, συνδέεται στενά με την επικοινωνία και τις εμπορικές συναλλαγές των κατοίκων της περιοχής, χάρη στη στρατηγική γεωγραφική της θέση που διευκόλυνε τις επαφές μεταξύ πολλών χωριών.
Ιστορική Αναδρομή
Το πανηγύρι αυτό δεν ήταν απλώς μια ευκαιρία για αγοραπωλησίες ζώων και προϊόντων, αλλά και ένα σημείο συνάντησης για ανθρώπους από όλη την Αρκαδία, τα Δολιανά, τη Βυτίνα, τα Λαγκάδια, τα Μαγουλιάνια, την Ορεινή Κορινθία, την Πάτρα, τον Πύργο και τον κάμπο της Ηλείας. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, όταν ο πληθυσμός στην περιοχή ήταν υπερδιπλάσιος και τα ζώα αποτελούσαν το βασικό μεταφορικό και παραγωγικό μέσο, το πανηγύρι έσφυζε από ζωή. Χιλιάδες άλογα, μουλάρια, βόδια και γαϊδούρια συγκεντρώνονταν στον χώρο της πανήγυρης για αγοραπωλησίες, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα και αίσθηση ζωντάνιας.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, η εμποροζωοπανήγυρη διαρκούσε περίπου μια εβδομάδα, αλλά με την εξάπλωση των μηχανοκίνητων μέσων και τη σταδιακή μείωση της χρήσης των ζώων, η διάρκειά της περιορίστηκε στις τρεις ημέρες. Όλο αυτό το διάστημα, ο θεσμός διατηρήθηκε αυτόνομος, χωρίς επίσημη οργάνωση ή μέριμνα από την τοπική αυτοδιοίκηση, γεγονός που επιβεβαιώνει τη βαθιά του σύνδεση με την παράδοση και το συλλογικό βίωμα της περιοχής.
Ο Χώρος της Πανήγυρης και Ιστορικά Μνημεία
Η πανήγυρη λαμβάνει χώρα στην καρδιά της αρχαίας πόλης, σε ένα τοπίο γεμάτο ιστορικές αναφορές. Παρά τη σπουδαιότητά του, ελάχιστα έχουν γραφτεί για τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τον περίβολο που λειτούργησε ως φρούριο κατά την πολιορκία από τον Ιμπραήμ Πασά το 1826. Από γραπτές μαρτυρίες προκύπτει ότι ο σημερινός ναός χτίστηκε λίγο πριν την Επανάσταση, με τη συμβολή και τις δωρεές των κατοίκων, υπό την καθοδήγηση του μοναχού Παππουλάκου.
Η Εξέλιξη του Θεσμού και το Σύγχρονο Πρόσωπο
Με το πέρασμα των χρόνων και την επικράτηση του αυτοκινήτου, η εμποροζωοπανήγυρη έχασε το χαρακτήρα του κέντρου ζωικής συναλλαγής και μετατράπηκε σε ένα μεγάλο γλεντοπανήγυρο. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει σταθερά ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός που φέρνει κοντά τους ανθρώπους της περιοχής και μεταφέρει το πνεύμα συνεργασίας, φιλοξενίας και χαράς.
Κατά τη διάρκεια των ημερών της πανήγυρης, από τις 31 Αυγούστου έως τις 3 Σεπτεμβρίου, ο χώρος γεμίζει από κόσμο που συρρέει από τα γύρω χωριά για να συμμετάσχει σε πλούσιες μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις. Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των ζώων έχει μειωθεί δραστικά, το πανηγύρι εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία και να διατηρεί ζωντανή τη μνήμη του παρελθόντος.
Ο θεσμός της Εμποροζωοπανήγυρης των Τριποτάμων αποδεικνύει πώς μια παραδοσιακή γιορτή μπορεί να εξελιχθεί, να προσαρμοστεί στις ανάγκες κάθε εποχής και να διατηρήσει την ταυτότητα και το νόημά της. Με τη συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των πολιτιστικών φορέων, το πανηγύρι θα μπορούσε να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο, προσφέροντας στην περιοχή ένα σύγχρονο γεγονός επικοινωνίας, οικονομικής δραστηριότητας και πολιτισμού που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.
[...]Το πανηγύρι έφτανε στην ακμή του την δεύτερη και την τρίτη ημέρα. Οι πανηγυριστές γύριζαν τα βράδια στα σπίτια τους και στα χωριά τους και την άλλη μέρα επέστρεφαν. Στον χώρο του πανηγυριού παρέμεναν όσο είχαν πραμάτειες για πούλημα. Πολλοί δεν ψώνιζαν τις πρώτες μέρες. Προτιμούσαν τις τελευταίες, που οι έμποροι λόγω διάλυσης του πανηγυριού κατέβαζαν τις τιμές τους.
Τα πανηγύρια αυτά εκτός από τον εμπορικό τους χαρακτήρα είχαν και χαρακτήρα ψυχαγωγικό. Έτρεχαν προς αυτά ολόκληρα καραβάνια, κατηφόριζαν ολόκληρα χωριά, μικροί και μεγάλοι. Οι μικροί πήγαιναν για να χαζέψουν, να κάνουν τις βόλτες τους, να συναντήσουν τους φίλους τους, να αγοράσουν μικροπράγματα ή να τους αγοράσουν οι γονείς κουστουμάκια, παπούτσια κ.λπ. Οι μεγάλοι πήγαιναν για ψώνια, αλλά και για να διασκεδάσουν. Γύριζαν τα καταστήματα ένα - ένα και ρωτούσαν να μάθουν τις τιμές και να αποφασίσουν να ψωνίσουν από το φθηνότερο μαγαζί. Για πολλούς ήταν μια καλή ευκαιρία να συναντήσουν τους φίλους τους, να βρουν καμιά ζυγιά ταβούλια, να κάτσουν σε καμιά ταβέρνα να κουτσοπιούν, να γλεντήσουν και να τα σπάσουν. Δεν ήταν λίγοι και κείνοι που πήγαιναν και μπλέκανε με παρέες και όργανα και γλένταγαν ως τα χαράματα, ξοδεύοντας όλες τις οικονομίες τους και άφηναν έτσι τα παιδιά τους ξυπόλυτα.
Την έκτη ημέρα το πανηγύρι άρχιζε να διαλύεται και οι έμποροι άρχιζαν να φεύγουν για άλλα πανηγύρια και ιδιαίτερα για το πανηγύρι της Στρέζοβας[...]
για το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS
Νίκος Κυριαζής
Δεν υπάρχουν σχόλια