Εικόνες από τη ζωή του τσοπάνη

του Νίκου Χρ. Παπακωνστατόπουλου Τσοπαναραίοι οι γονείς μας και οι παππούδες μας στα ορεινά χωριά μας, μικροί «τσοπαναραίοι» κι εμείς ...

του Νίκου Χρ. Παπακωνστατόπουλου

Τσοπαναραίοι οι γονείς μας και οι παππούδες μας στα ορεινά χωριά μας, μικροί «τσοπαναραίοι» κι εμείς στα παιδικά μας χρόνια! Αλλά και το ότι άλλες χρονιές ο τ. Δήμος Αροανίας είχε καθιερώσει τη «Γιορτή του Τσοπάνη» στα χωριά μας, ένοιωσα την ανάγκη φέτος να την… γιορτάσουμε με ένα ποίημα από την ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Έμμετρα», (του Νίκου Χρ. Παπακωνστατόπουλου) εκδόσεις «Άπειρος Χώρα», Αθήνα, 2008.

Εικόνες από τη ζωή του τσοπάνη

Πρωί – πρωί στο χάραμα, την ώρα που θα φέξει,

πάει ν’ ανοίξει το μαντρί, τη στάνη για ν’ αρμέξει.

Μιλάει με τα πρόβατα, χαϊδεύει τα αρνιά του,

τους κάνει κανακέματα, τα έχει σαν παιδιά του!

Κι ύστερα παίρν’ ανήφορο. Στον ώμο το ταγάρι,

τη γκλίτσα σκήπτρο αρχηγικό: όλα τα έχει πάρει!

Αρώματα μεθυστικά γύρο του σκορπισμένα

με τόσ’ αγριοχόρταρα που είναι σκορπισμένα:

τσάι, μυρόνι, ρίγανη, ευωδιαστό θυμάρι,

ρετσίνι από έλατο, που ’χει περίσσια χάρη.

Γέρνει για λίγο μι ακουμπά, μετά το κολατσιό του,

κουδούνια τον κοιμίζουνε, ο σκύλος στο πλευρό του!

Τι ευτυχία απέραντη, στις ζωγραφιές της δύσης!

Η στάνη είν ο πλούτος του κι οι ομορφιές της φύσης:

τ’ αγνάντεμα, η ξενοιασιά, ρουμάνια και ραχούλες,

τα δέντρα και οι ρεματιές και οι πολλές βρυσούλες,

αηδόνια, πετροπέρδικες και άλλ’ αγριοπούλια,

ο κούκος μες την άνοιξη κι από ψηλά η πούλια!

Κι εικόνες απερίγραπτες των λουλουδιών μυριάδες,

οπού στολίζουν τις πλαγιές, που γράφουν μαντινάδες!

Η νύχτα θα ’ρθει παγερή και όλα θα μαυρίσουν

κι αυτός με το κοπάδι του, είν’ ώρα να γυρίσουν.

Σ’κώνει τη γκλίτσα, σαλαγά, φωνάζει το κοπάδι,

μ’ αυτό είναι υπάκουο, ποτέ δεν τον κουράζει!

Τον ήλιο αποχαιρέτισε, ψηλά με το ραβδί του,

Κάνει σταυρό στον Αϊ-Λιά, γυρίζει στο μαντρί του!